een geveltuin!

Zo, klaar... nu vooral elke dag een emmertje water over gieten en hopen dat alles heel goed groeit!

Mijn Geveltuintje staat er ! En het voordeel is, hij is zo half eetbaar! Munt, rode frambozen en gele frambozen. 

 Ik had nog wat aarde tekort, aangezien al die cement/stabilizé eruit moest (wat was dat een hels werk) en gelukkig verkopen ze grote zakken... net genoeg, met nog een aantal restjes grond, om de hele put te vullen.

Nu wachten tot alles wat gegroeid is en openbloeid tot het een volle tuin wordt...

 voila: toevoegen aan mijn gekke dingen lijst (dingen die je doet die iemand eigenlijk alleen doet als er toch ergens een klein hoekje af is, zoals ze bij ons soms plegen te zeggen): een tuin aanleggen midden in de stad, waar je eigenlijk geen plaats voor hebt.

aswoensdag is gepasseert...

aswoensdag is gepasseert, en in de katholieke kalender betekend dat dus 40 dagen vasten.
Nu, op zich ben ik niet bijzonder gelovig, en al zeker niet katholiek. Ik geloof niet dat er een God is, en als er al een zou zijn, dan toch zeker niet zo eentje zoals hij in de bijbel beschreven staat.
Maar ik kan de verhalen uit de Bijbel (en voor datzelfde geld, de Joodse tradities en verhalen) wel naar waarde schatten en besef dat daar heel wat belangrijke levenswijsheden in te vinden zijn.
De vasten op zich vind ik niet zo belangrijk, maar het idee om een beperkte periode van het jaar meer bezig te zijn met het pure, jezelf, reflectie en minder met jezelf vol stoppen met rommel en met overdaad wel goed. Al was het maar voor je geestelijke en lichamelijke gezondheid. Of zo.

Het feit dat het verbond der vegetariers (er is waarschijnlijk wel ergens een andere naam voor, maar kom) de vastenperiode uit de Katholieke traditie aangrijpt om het concept 'Dagen zonder vlees' te lanceren, vind ik mooi meegenomen en een erg waardevol initiatief, passend bij een periode van vasten, op vele vlakken.

Dus net als vorig jaar, gaan wij dit jaar de vastenperiode in gedachten houden. Vorig jaar liep de actie 'dagen zonder vlees' veel geruislozer. zij doen maar om de twee jaar de actie 'in het groot'. Toch deden we vorig jaar mee, en des te reden meer om vandejaar ook weer mee te doen.

Vandaag startten we met een heerlijke couscous met een groentenmengeling (couscousgroenten) met fallaffel-balletjes. Och, wat hou ik van die balletjes. Heerlijk! en nog es mooi meegenomen, vleesloos :).

Zo het einde van de winter (ik vind dat eind februari wel zo stilaan het einde van de winter is) is ook de periode om te beginnen denken aan heerlijke geurende planten en bloemetjes, bloeiende kleuren en geuren, heerlijk geritsel en fantastisch groen. Nu is het zo dat wij dus nog altijd geen tuin hebben... tja, ik kan dan ook geen ruimte of geld toveren, dus we wonen nog altijd in ons toch wel karaktervolle stads-rijhuisje. Nu is het zo dat in de stad Gent een geveltuin mag. zolang je een paar regeltjes volgt (max 30 cm diep, 1.20m vrij houden van het voetpad, geen obstakels, ... ). Een geveltuin in die zin dat je een paar tegels uit de stoep haalt en planten in de plaats zet...

Zo moeilijk kan dat niet zijn? Snel even die tegels deruit, de cement onder het voetpad er uit (ja, daar ligt cement onder, en een dikke laag ook, om te zorgen dat je toch een paar jaar over de stoep kan lopen zonder je benen te breken) en hop, plantjes erin.
Maar, zo tegels eruit halen is zo simpel nog niet. toch die eerste niet. met een geleende koevoet en mijn simpele IKEA hamer een half uurtje zitten ploeteren tot stoeptegel 1 eruit was en dan gaat het wel iets beter, omdat je dan wat 'speelruimte' hebt.
Daarna cement uitgraven... dat is hard! en ook hier weer, eerst heel veel zwoegen, opnieuw met beitel en hamer, (tja, ik had niet veel beters, maar het ging ook, en het is natuurlijk geen tuin van verscheidene vierkante meter dat ik er een drilboor voor nodig had), heel veel op mijn vingers slaan in plaats van op de beitel en uiteindelijk is het me gelukt om mijn 'gat in de grond' redelijk cementvrij te krijgen.

dan: wat doe je met die tegels? binnen zetten dan maar en hopen dat je ze gewoon moet bijhouden? mocht iemand die het weet dit lezen, laat mij gerust weten wat ik met die tegels moet doen...

een steun voor een klimplant gaan halen (pvc is lekker buigzaam en plooibaar over verbuigingen en uitstulpingen van de gevel) en dat geval ook nog es aan de muur bevestigd krijgen. Even de man van een vriendin lenen, met zijn boormachine natuurlijk, om dat ding omhoog te krijgen en klaar...

morgen nog potgrond halen, plantjes er in (uiteraard allemaal roze, wat wil je, de mini's waren mee om te kiezen) en dan genieten, en veel water geven :)

een meisjes dino

Mijn oudste mini-mij haar obsessie met dino's blijft maar duren, en dus kreeg ze onlangs in de solden een T-shirt, hoe kan het anders, uit de jongens collectie, in donker groen, met een stoere dino op, met een zonnebril en een hawaïhemdje. coole T-shirt, maar hij past wegens de kleur en vorm alleen bij een jeansbroek en als ze dan haar haar op een staartje heeft en je kijkt naar haar frontaal, dan ziet ze er een beetje uit als een jongen... op zich: ach, mij maakt het niet uit, zolang zij zich er maar goed bij voelt.
En dan denk ik: al die stereotypen in de kleding. Alsof meisjes geen dino-fans kunnen zijn. En nu hoor ik al jaren van meisjes die fan zijn van dino's (en ook van jongens die roze als lievelingskleur hebben, maar vind maar eens mooie stoere roze jongenskledij zonder strikjes)... en ik vraag me af waarom de mode-mensen daar niet op inspelen? ach ja, dan doen we t zelf

Het resultaat is een hemdje (deze keer) met een meisjes T-rex, met een kroon (zoals gewenst), een strik (zoals gewenst) en lippenstift (zoals gewenst), aangevuld met een bosje bloemen met knoopjes als bloemkopjes.

 

Een verrassing voor als ze morgen thuis komt van een nachtje op logement bij de grootouders. 

 

 

de wereld bevat zoveel wonderen, en toch kan je er nog elke dag zelf maken

we vonden op straat een stukje van een decoratie-item... waarschijnlijk zo'n decoratievlinder... een vleugel. We namen die mee naar huis en geloofden dat   het de vleugel was van een fee / elfje. we geloofden dus ook dat we die moesten terugbezorgen... maar hoe? Oja, de tandenfee komt tanden halen als ze onder je kussen liggen. das ook een fee... dus, als we de vleugel onder ons kussen leggen, komt een fee die dan halen? 

 

's morgens lag dit onder Hannah haar kussen en was de vleugel weg. ooh, waauw! ze was zo trots dat ze een fee haar vleugel terug bezorgd had! en ze was zo blij met het briefje dat ze in de plaats kreeg! het moest mee naar school om aan de juf te laten zien.

preview - spannend!

 Ik wil jullie een preview geven van iets waar ik aan werk... kunnen jullie al raden wat het wordt?

kindjes verwennen = mezelf verwennen

 Soms is opvoeden een gevecht dat vooral veel energie en creativiteit vraagt. Afin, niet echt een gevecht, dat is het misschien ook niet. Maar het geeft een heleboel dagelijkse problemen en moeilijkheden, die je alle dagen moet overwinnen. De ene keer gaat dat vanzelf, kom je zo op een oplossing, die er ook meteen voor zorgt dat dit probleem niet terugkomt, en andere keren, is het een moeilijkheid die dagen, weken of zelfs maanden aansleept voor je eindelijk een oplossing voor het probleem vind.
Mijn middelste mini-mij eet niet graag boterhammen, afin, eigenlijk wel, maar ze doet al een paar weken moeilijk over haar ontbijt, en haar boterhammen 's middags, waardoor ze een hele dag humeurig is van de honger, en dan heel de dag liefst zou chocolade eten. Die chocolade neemt ze dan ook gewoon... Maar goed! problemen moet je oplossen. Een middag bedacht ik: wat als ik mezelf nu eens verwen en dan eet ze misschien gewoon mee? Wat kaasjes (fagotin), boterhammetjes met choco en boterhammetjes met confituur... En waarempel, het werkte...

Maar mijn schat vond nog een betere oplossing. Laat haar zelf een poging doen om haar boterhammen te smeren. Na al die dingen die we geprobeerd te hebben, was dit eindelijk iets wat werkte, ineens had ze 2 boterhammen op... fantastisch... ok, het gaat niet altijd even goed om te smeren, maar het zal wel beteren! En ze eet haar boterhammen.

Liesl verwennen we af en toe met zelfgemaakte fruitpap, zoals ze vroeger ook door mijn mama of mijn oma gemaakt werd voor ons of voor mijn mama. Appeltjes raspen, bananen pletten, koekjes erbij kruimelen en melk of sinaasappelsap erbij... heerlijk. Dubbele portie, want ook ik lust dat! En het is nog es gezond voor iedereen. Soms maken we zelfs 3 porties, eentje voor de kleinste mini-mij, eentje voor de middelste (die toch ook thuis is) en een portie voor mezelf :). Iedereen verwend en iedereen gezond. 

Een ander 'probleempje' of 'moeilijkheidje' is dat de kindjes vaak allebei willen helpen met koken of eten klaar maken. vanavond gingen we pudding maken, maar wat doe je als zowel mini-mij 1 en mini-mij 2 allebei willen helpen en pudding maken. Dan maak je twee porties. We maakten griesmeelpudding en chocoladepudding. Aangezien mijn schat geen chocolade lust, hebben we eigenlijk geen chocoladepuddingpoeder in huis. Maar dat probleem wordt opgelost met bakvaste chocoladekorrels. Die smelten wel, blijkbaar, maar ze smaken wel nog lekker eens ze warm geworden zijn. Andere chocolade, die te warm wordt, wordt kristalachtig en is minder lekker nadien. 

 Het resultaat is chocosnoetjes en veeeeeel lege potjes :)

 De griesmeel haalde ik in Duitsland. Ik heb deze hier nog nooit gevonden. (het is een soort couscous, maar dan nog fijner). Als ik deze hier ooit ergens voor een schappelijke prijs vindt in een gemakkelijk te bereiken winkel (zijnde een 'gewone winkel', waar ik mijn andere dagelijkse boodschappen ook doe), laat ik het ook wel weten. 

Heerlijk smullen, dat is fantastisch, dat is mezelf verwennen, mijn kids verwennen, en zo is iedereen blij.

een verjaardagcadeautje voor een aanstaande papa

vrienden van ons, een koppel, verwachten een kindje, en dat doet mijn hoofd meteen overlopen van allerlei mogelijke cadeau's en verwennerijtjes :)
onlangs is de papa verjaard van het kindje dat eraan komt en dus hebben we een cadeautje gemaakt.
Papa is doctorandus in de chemie en dat wilden we er dus ook laten in terugkomen.

(gelukkig heb ik zelf een man in ongeveer hetzelfde schuitje en kon hij mij dus helpen met de correctheid van alle tekeningetjes)