We hadden wat pech tussen kerst en nieuwjaar. Na een serieus vals alarm voor kerst zat mijn valies voor het ziekenhuis, met alle mooie zelf gemaakte spullen erin, in onze autokoffer. Na kerst is een dief er mee vandoor gedaan. Tranen, tranen en tranen, frustratie en verdriet... een facebook-oproepje en een berichtje in de krant later nog niet echt iets terug gevonden :(. We hopen wel, maar in ons hoofd vermoeden we dat we niets meer gaan terug zien.
Dus was het tijd om te gaan shoppen (ik kon het kindje toch niet zonder kleertjes laten zitten) en heb ik een aantal dingetjes opnieuw gemaakt. het dekentje met katoen en fleece hebben we redelijk snel opnieuw kunnen maken, ik ben opnieuw begonnen aan een gehaakt dekentje. jammer genoeg niet meer in de originele kleuren, want dat was wol die ik in de lente/zomer kocht en nu hebben ze die kleuren niet, want dat zijn geen winterkleuren... (pffft)
dus, andere kleuren, enigszins andere wol, en een iets ander design, maar verder wel ong het zelfde soort deken. ondertussen ziet dat er al redelijk goed uit. Nog wat klein, in vergelijking met het vorige, maar ondertussen wel bruikbaar als het zover zou zijn. Zolang er nog geen weeen zijn, doen we wel voort :)We hadden dan ook een nieuw toilettasje nodig om de baby verzorgingsspulletjes in te steken...
En dat hebben we dus ook gemaakt.
Heb dan ook maar een paar mutsjes gemaakt voor de mini, aangezien ik heel wat mutsjes tegen de kou in de valies gestoken had.
daardoor waren de doopsuiker zakjes wat uitgesteld (ja, ik moest er nog een heleboel doen) maar ondertussen hebben we ook daar al wel een en ander gedaan... al zijn we nog niet helemaal klaar (shame shame shame). Maar dat komt wel goed.
Ik heb voor mijn oudste dochter ook een pinguinkleedje gemaakt. Voor nieuwjaar. Dat hadden we beloofd. Zij had de stof gekozen, ik heb er een jurkje van gemaakt en het was super! Zij super blij! Want 3 van haar favoriete dingen had dat outfitje: een kleedje, veel pinguins, en glitter (in de onderrok).In tussentijd zijn we aan onze datum gekomen en nu is het dus echt aftellen... Na twee traumatische bevallingen met inleiding heb ik daar eigenlijk niet zo veel zin in, maar de datum staat wel al vast als het niet vanzelf in gang schiet... Hoe dichter we zullen komen, eerlijk gezegd, hoe meer mijn hoofd paniekaanvallen krijgt en schrik heeft voor nog meer trauma. Natuurlijk... op den duur wordt het een zelfvervullende voorspelling (self fullfilling prophecy in vaktermen)... maar toch, hoezeer ik mezelf ook probeer te vertellen dat het niet hoeft slecht te gaan en het deze keer misschien toch eens effectief werkt enzo (vorige keren dus niet wat in lang en uitputtend en traumatiserend resulteerde). Het positieve gaat er echt niet in. Dus, veel tabasco op mijn eten de komende week, veel tonic, veel ananas, en nog meer van die 'stomme' trucjes... wie weet...
Wish me luck!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten