hoe doe je dat toch?

Hoe doe je dat toch? Een vraag die ik regelmatig krijg.
Onlangs nog, afgelopen zaterdag, zat ik met enkele vriendinnen, voorlopig allemaal kinderloos, samen voor een gezellig avondje. Opnieuw kwam die vraag.
Mijn antwoord: 'blijven zwemmen' of een andere versie daarvan.
Maar wat ik vooral uit die vraag haal is dat anderen blijkbaar onzeker zijn over hun kunnen. Denk ik.
En wat ik gisteren dacht? Eigenlijk moeten wij toch allemaal trots zijn op ons eigen leven?
Zij hebben een prachtige, propere, opgeruimde woning, een fantastische job, waar ze het allemaal erg goed doen, ze studeren nog of ze plannen een trouwfeest, ... Mijn standaarden voor alles zijn heel wat aangepast sinds ik 3 (nu 4) kinderen heb. Was kan ook gewoon geplooid worden, of zelfs: als de was maar droog is, kan je hem van het rek/uit de wasmand ook zo aandoen. Als alles in de kast zit, is het ok, hoe het in de kast zit, tja, je moet ze maar niet opendoen... een mooie vaas met bloemen, een decoratiestuk op mijn kast? nee hoor, dat is geen goed idee, want ze zouden er mee kunnen spelen en het staat toch al vol met puzzels,... enzovoort enzovoort :)

Zeker gisteren bedacht ik mij dat iedereen zijn frustraties heeft en zijn mooie momenten. Mensen zien van me dat ik mijn vier kinderen min of meer gekleed krijg, min of meer opgevoed krijg en min of meer gevoed krijg.
Wat ze niet zien is de enorme frustratie!
 Het is niet iets wat online vaak toegegeven wordt, maar gisteren was ik bijna wanhopig.
De nieuwste mini mij heeft vaak wat last van haar buik en het is dus niet altijd evident om tijd te vinden en rust om even iets te kunnen doen. Daarbij had ik heel weinig geslapen en waren de drie oudste heel erg enthousiast, wat dan weer tot vele ruzietjes leidt.
Probeer ik ook al een tijdje om eindelijk alles een keer gesorteerd krijgen en opgeruimd, maar als je ergens een kamer probeert op te ruimen, worden twee andere ruimtes volledig overhoop gehaald (als ze niet al overhoop lagen)... het is dweilen met twee of drie kranen open... Geloof mij, het is heel frustrerend. Het lijkt of het alleen maar erger wordt in plaats van beter.

Maar vandaag waren de twee oudste naar school, de derde was in de creche en tussen de lastige buik-momenten van de jongste en haar eten door had ik af en toe tijd om wat op te ruimen en momenteel heb ik effectief 2 propere ruimtes en 1tje die ook nog min of meer opgeruimd is.

Ik wens alle mama's die het even niet meer zien zitten vooral veel courage.
En wees vooral trots op wat je zelf hebt en doet :) Want voor anderen is dat ook: 'hoe doe je dat toch'

Fika - safraanbroodjes

Vandaag hadden we tijd om het tweede recept uit het Fika kookboek te proberen. Safraanbroodjes...
Voor het bakken zagen ze er alleszins al goed uit!






Het recept is nog makkelijker te maken dan de kaneelbroodjes. je hebt immers geen 'vulling' nodig. In het recept staat wel iets over vulling, maar eigenlijk is dat simpelweg smaak die je aan het basisrecept van de broodjes toevoegt.

 De broodjes zagen er heerlijk uit als ze de oven uitkwamen... Alleen de rozijntjes kwamen wat los. Maar dat is niet zo slecht voor manlief, die het niet zo voor rozijnen heeft. 

Ik heb alleszins al 3 grote fans, 4 als je mijzelf bijtelt :)

 Wij aten de broodjes met abricozenconfituur, wat boter en vanillesaus.
De vanillesaus is zo van die vanillepudding uit die je maakt van zo een zakje met melk en suiker, maar dan met 2 extra eitjes en een beetje vanillesuiker erbij.

Dat is ook wel wat nostalgie. Toen we klein waren kregen we een soort gevulde broodjes, naar een recept uit Oostenrijk. Dat werd ook altijd met vanillesaus geserveerd. Heerlijk!

































 En het resultaat is natuurlijk vingers aflikken! 

bakproject

Af en toe moet je iets doen voor jezelf, en af en toe moet je ook een doel hebben voor jezelf.
Zeker als je 4 kindjes lopen hebt en een heleboel werk met je huishouden.















Dat heb ik mezelf dan ook gegund.



Ergens in november of december kreeg je bij een aankoop in de ikea-food met je family-card een kookboek (FIKA).
Daar staan op het eerste zicht erg lekkere dingen in. En ik wil ze de komende tijd eens allemaal proberen. Vandaag het eerste recept geprobeerd. En geslaagd bevonden. (mits een paar opmerkingen).

Het eerste recept in het boek: kaneelbroodjes.

Een erg goed recept. Al had ik al 2 bakplaten vol met de helft van de hoeveelheid deeg.
Ik zou volgende keer ook iets meer vulling maken. maar dat is eigen smaak vermoed ik.

Zowel ik als mijn oudste en 3de mini-mij vonden het erg lekker. Alleen mini-2 vond het niet zo lekker want er zat marsepein in, en manlief heeft het ook niet voor marsepein en voor de kardemon die in de deeg zit.

Een volgend recept is misschien beter?

Volgend recept: safraanbroodjes :)

2 weken...

sinds 2 weken is ons gezinnetje helemaal compleet. wat een organisatie...
het is toch weer even zoeken, zo'n mini erbij, en zo 4 meiden hun wensen jongleren...

het lukt ons aardig, maar uiteraard met de downs tussen de ups...












Maar op lichtmis is het gelukt om pannenkoeken te maken en voorlopig ben ik (ook wel dankzij de fantastische hulp van kraamhulp) ook effectief mee met de was en het opruimen :)

Al bij al doen we het goed... Laten we hopen dat dit zo blijft.
's ochtends bij het opstaan, met klaargelegde kleren, een boekentas die klaar staat, was die geplooid is en lakens die om de twee a drie weken ververst geraken (ipv na een maand, schaam schaam)... pyama's die op een vaste plaats liggen, schoenen die uitgaan als we thuis komen, net als boekentassen die leeggemaakt worden...
Ik ben benieuwd of het blijft lukken :)