mama tegen dochter:
" Zo lieverd, jij mag dan zo meteen even gaan slapen in jouw bed, want je bent moe."
waarop dochter overduidelijk doodmoe begint te huilen en tussen de snikken door:
"Ik ben niet moe, ik wil niet slapen"
waarop mama: "maar je bent moe, we gaan even een middagdutje doen"
"Neeeeee! Ik BEN NIET MOE!"
"Oke, dan mag je een beetje rusten."
"Nee, ik wil niet rusten. Ik wil in de zetel tv kijken."
"Oke, geen probleem. Maar je MAG NIET slapen he, dat mag niet he!"
"Maar ik ben moe, mama, ik wil wel slapen!" (nog altijd aan het huilen van vermoeidheid)
"Maar je mag niet, je mag alleen een beetje rusten in je bed"
"Maar ik wil slapen, in de zetel!"
"Oh, maar jouw pony (een roze geval dat ze van sinterklaas kreeg dat een groot succes was wegens overal meenaartoegesleurd) wil een beetje slapen, maar niet alleen, dan zal hij een beetje met je zus moeten slapen"
"Nee, ik wil in mijn bed slapen, met mijn pony!"
"Maar jij mag niet slapen?"
"JAwel, ik wil wel slapen, in mijn bed, met mijn pony!"
"oke, dan mag jij ook in je bed en mag je pony bij jou... want hij wil een beetje rusten hij is moe."
Nog geen 5 minuten later lagen er drie kleine prinsessen in hun bed en was het hele huis stil, op het zachte buitenlawaai na dat zich door de kleine kieren in een huis naar binnen wurmt.
oh, hoe ik dat weet... tja... misschien ben ik die gemene moeder wel? Maar de rust... HAAAA... veel beter dan oververmoeide kleuters, peuters en baby's :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten