mini-mij nummer twee voelde zich deze morgen niet helemaal ok. Of het was 'gespeeld'. Maar ze had wat buikpijn en vroeg om een snoepje tegen de buikpijn.
'Maar Lore, als je buikpijn hebt, dan heb je teveel snoepjes gegeten?'
'ja, er zijn snoepjes in mijn buik gestoken.'
een paar minuten later..:
'pijn... aan mijn hoofd'
'oei, heb je hoofdpijn, lieverd?'
'Ja, er zijn teveel snoepjes in gestoken.'
probeer maar eens niet te lachen :)
's avonds zit ik iets op te zoeken op google maps, met een kaart die reliëf toont. het scherm stond net op washinton state in Amerika met een focus op seattle en de kust. Hannah komt kijken en roept uit:
'Kijk, dat lijkt op een dinopoot'...
En waarempel, ze heeft gelijk!
Het Olympic National Parc:
.jpg)
Wij hebben sodastream. de kindjes weten dat dit water is, waar je bubbels aan toevoegt en nadien een smaakje. Er zit ook een limoensmaak bij, die wit tot bijna doorzichtig is. 'witte limonade'.
Normaal krijgen de kinderen eerst een glas water en dan een glas limonade. Het glas water hadden ze al gehad, maar Hannah vond het moeilijk om even te wachten tot mama klaar was met rommel van Liesl op te ruimen en eiste meteen haar limonade.
'Maar mama, er is hier witte limonade op tafel'
'Neen Hannah, dat is water'
'Neen, mama, dat is witte limonade, mag ik wat witte limonade?'
Waarop zowel mama als papa een geniale ingeving krijgen
'Ah, Hannah, wil je wat van de witte limonade zonder smaak?'
'Ja, ik wil wel wat van de witte limonade zonder smaak.'
Haar daarna nog proberen uitleggen dat het gewoon water is, ging niet meer... dus vanaf nu is gewoon water in een sodastreamfles dus limonade zonder smaak. het is potentiele limonade :)
jullie nog opvoedtips?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten