Welkom Liesl

Op 11 april is mijn 3de dochtertje Liesl geboren

Het was een erg zware bevalling (zo'n 27 uurtjes), na een inductie. Zoals ik al eerder tegen een aantal mensen zei: laat je nooit inleiden als je niet moet. Ze was er helemaal nog niet klaar voor, blijkbaar. Maar alles is uiteindelijk goed afgelopen en een wolk van een meisje kwam ter wereld en vervoegde ons gezinnetje.

De doopsuikers hebben we deze keer niet zelf gemaakt. De zeepjes ruiken super lekker. De sleutelhangers voor de kindjes hebben we wel zelf in zakjes gestoken, afin, mijn mama heeft ons daar bij geholpen. De kaartjes heb ik wel opnieuw volledig zelf ontworpen, en met wat hulp van 2 vriendinnen volledig zelf gemaakt. Ik ben er wel trots op, en ik moet mijn vriendinnen ook bedanken!

Ze doet het super. Ze slaapt goed, ze eet goed, en ze heeft veel knuffels nodig. Ze is onze kleine meid. En onze grote meisjes lijken ineens weer zoveel groter.

En hoewel ze allemaal goed slapen en goed eten en heel flink zijn, hebben we plots wel wat meer werk. Het gaat wel vlotter, nu ik mijn dikke buik kwijt ben, maar toch is het best vermoeiend. vooral omdat ze zoals vernoemd veel knuffels nodig heeft (zoals elke baby uiteraard) en ze om de zoveel tijd toch een flesje nodig heeft. We kunnen ondertussen toch al 4 nachten zo'n 5 a 6 uurtjes slapen. Een record, tegenover haar zusjes, die dat na 5 weken deden (wat ook al snel is).

Ondertussen zijn onze werkjes in gebruik:

Een tip kan ik jullie wel meegeven: het wikkeldeken dat ik maakte is eerder aan de krappe kant. Ze was al redelijk groot bij de geboorte (52 cm, doordat ze 2 weken later dan uitgerekend geboren was) en groot als kool. Nu, op zo'n 3 weken, wordt het wat krap om haar er echt in te wikkelen. Tip voor iedereen die het ook wil maken: misschien iets groter? Verder wel echt handig!
Het fleece-katoen deken is echt geweldig. Lekker warm en super zacht.
Het zakje om pampers en doekjes etc in te doen is ook geweldig leuk en handig. Ook al veel gebruikt.

het mutsje dat ik gehaakt heb voor bij de geboorte was al meteen van in het begin te klein. Misschien te kleine haaknaald en te dunne wol? Ondertussen is haar hoofd ook nog es zoveel groter geworden. misschien es uitzoeken of ik dat mutsje kan opnieuw doen, maar dan groter?
Het mutsje is ondertussen omgedoopt tot poppenmutsje. Dus zeker niet 'verloren'.

Hopelijk binnenkort nog eens wat tijd voor mezelf?
En ondertussen genieten we gewoon van het bezig zijn met de kindjes en al de familie-aangelegenheden die er aankomen (verjaardagsfeest, pasen, babyfeestje, ... )